-
Gołdap - Dubeninki - Jez. Rospuda
Gołdap - Dubeninki - Jez. Rospuda
-
Wiżajny - Rutka Tartak - Jez. Hańcza
Wiżajny - Rutka Tartak - Jez. Hańcza
-
Szypliszki - Puńsk
Szypliszki - Puńsk
-
Jeleniewo - jez. Szelment
Jeleniewo - jez. Szelment
-
Suwałki - Płociczno - Jez. Wigry
Suwałki - Płociczno - Jez. Wigry
-
Sejny - Giby - Ogrodniki
Sejny - Giby - Ogrodniki
-
Olecko - jez. Olecko Wielkie
Olecko - jez. Olecko Wielkie
-
Raczki - rz. Rospuda
Raczki - rz. Rospuda
-
Augustów - Studzieniczna
Augustów - Studzieniczna
-
Płaska - Kan. Augustowski
Płaska - Kan. Augustowski
-
Rajgród
Rajgród
-
Sztabin - rz. Biebrza
Sztabin - rz. Biebrza
-
Ełk i okolice - Jez. Selment Wielki
Ełk - Jez. Selment Wielki
-
Grajewo
Grajewo
Regiony
Obiekty polecane
Apartamenty
Schroniska
Domki letniskowe
Gastronomia
Obiekt tygodnia
Hotele
Agroturystyka
Aktywny wypoczynek
Pensjonaty
Newsletter
Najczęściej wyszukiwane
Statystyka
- Wszytkich: 4640478
- W tym roku: 105324
- W tym miesiącu: 19097
- Dziś: 121
- Online: 12
Wiżajny
Wiżajny - wieś w Polsce, w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, siedziba gminy Wiżajny.
Wiżajny położone są na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, na północno-wschodnim krańcu Polski, niedaleko granicy z Litwą i obwodem kaliningradzkim. Wieś leży pomiędzy jeziorami Wiżajny i Wistuć. Przez wieś biegnie droga wojewódzka nr 651.
Z powodu panujących tu niskich temperatur, są zwane polskim biegunem zimna.
Jest to najwyżej (243 m n.p.m.) położone miasteczko Suwalszczyzny.
Historia
Miejscowość po raz pierwszy zmiankowana była w 1253 jako Weyze. Była to przypuszczalnie osada Jaćwingów. W 1249 nad jeziorem założony został przez bojara Piotra Łysego dwór. Piotr Łysy na dworze się nie utrzymał, a jego miejsce zajął Prokop Hryhoriewicz - dworzanin starosty mereckiego.
Już w XIV wieku bylu karczma na szlaku kupieckim prowadzącym w stronę Sejn. W podaniach wymienia się ją jako słynącą z tego, iż w jej menu sztandarowe miejsce zajmowały raki. Nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od litewskiego veżys, oznaczającego raka.
Źródła pisane wymieniają Wiżajny w 1606 jako miasto, choć data otrzymania praw miejskich nie jest znana. Wiadomo natomiast, że zostały one potwierdzone w 1693.
Dzięki przygranicznemu położeniu nastąpił szybki i dynamiczny rozwój miasta, jednak zniszczone zostało podczas wojen szwedzkich. Aby podnieść je z upadku król Jan III Sobieski ufundował szpital, szkołę i nowy kościół. Najlepsze lata dla Wiżajn to XVIII i XIX wiek.
W 1870 miejscowość została zdegradowana do rangi wsi, ale do czasów dzisiejszych zachował się miejski układ urbanistyczny.
Warto zobaczyć
- Kościół klasycystyczny pw. Św. Teresy z Avila w Wiżajnach z 1825 roku. Wewnątrz XVIII-wieczny ołtarz główny, który jest przykładem autentycznego baroku- ze zdobnictwem z motywów roślinnych, z aniołkami, giętymi gzymsami, wolutowymi spływami, złoceniami, bogato rzeźbionymi głowicami kolumienek. W centralnej części ołtarza znajduje się malowany na drewnie obraz Matki Boskiej Różańcowej, w górnej części retabulum jest obraz Św. Teresy- patronki Kościoła, w zwieńczeniu umieszczono „Oko opatrzności". W prawej wnęce umieszczony jest cenny obraz Chrystusa Ukrzyżowanego (płótno z XIX w.), przy prawymołtarzu bocznym znajduje się obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej z 1939 r. oraz chrzcielnica z XIX w.
- Zabytkowa drewniana dzwonnica stojąca obok kościoła w Wiżajnach z 1862 roku.
- W Wiżajnach zachował się XVII-wieczny układ urbanistyczny z prostokątnym rynkiem.
- Zabytkowa drewniana kaplica na starym cmentarzu w Smolnikach z początku XIX wieku gdzie kilkanaście lat temu aktorzy z warszawskiego teatru amatorskiego oczarowani niesamowitą atmosferą tego miejsca wystawili „Dziady" Adama Mickiewicza.
- Ruiny dawnego dworu w Starej Hańczy z końca XVIII wieku, na jednej ze ścian pozostałości płaskorzeźby, wokół ruin zdziczały park malowniczo położony na brzegiem jeziora Hańcza.
- Drewniany młyn wodny we wsi Jaczne z XIX w. Usytuowany na strudze łączącej jeziora Jaczno i Kameduł.
- Pozostałość dawnego folwarku Sudawskie, zachowały się resztki rozległego parku, położonego przepięknie nad jeziorem Sudawskie oraz fragmenty alei. Z dworu pozostały fundamenty, gruzy i resztki kolumn- prawdopodobnie zdobiących niegdyś ganek.
- Ruiny folwarku Skombobole.
- Drewniany dwór z przełomu XIX i XX wieku oraz część zabudowań gospodarczych dawnego folwarku we wsi Kleszczówek.